Ποικίλλες αποχρώσεις..

Κόκκινο. Μωβ. Μπλε. Πρασινο. ...
Διαφορετικά , αλλά όλα τους χρώματα.
Το κάθε χρώμα αφήνει διαφορετικές πιτσιλιές στον καμβά της ζωής.
Άλλωστε αυτό δεν είναι το ωραίο? 
Χρώματα! Πασπαλισμένα σε κάθε γωνιά του! Χαρίζουν στον λευκό καμβά μια ιδιαίτερη ομορφιά, γεμίζοντάς τον με πολύχρωμες πανδεσίες γραμμών , σχημάτων , νοημάτων.
Τι θα ήταν το ουράνιο τόξο χωρίς την ενδυμασία των 7 χρωμάτων του..?! Τίποτα το ξεχωριστό.
Το πρόβλημα?
Οι περισσότεροι προτιμούν και εγκλωβίζονται ΜΟΝΟ σε ενα χρώμα, αγνοώντας τα άλλα. 
Εθελοτυφλούν.
Δεν ξεκινούν το κυνήγι για το χρώμα που τους αντιπροσωπεύει καλύτερα. Αυτό που θα ντύσει καλύτερα το '' είναι '' τους. 
Αντί αυτού , αναπαύονται στην ευκολία που τους προσφέρει η υιοθέτηση ενός χρώματος που ανήκει στην πλειονότητα.
Κίτρινο , Μπλε, Μαυρο...
Χάνεται η ουσία..
Ανάμεσα σε πολύ μπλε , ένα άσπρο φαντάζει περίεργο, αδιανόητο, χαζό. 
Εκεί έγκειται η ομορφιά! Είναι περήφανο που λούζεται με το λευκό.
Έτσι πρέπει, θαρρώ.
Γι'αυτό και εγώ ασπάζομαι και υπηρετώ το Μπλε ή το Πράσινο ή το Μωβ και μένω πιστή σε αυτό.
Γιατί το χρώμα θα αφήσει στο τέλος σημάδια..