Φαντάσου να σ'έβλεπα πίσω απ'το τζάμι της ζωής μου.
Εκεί, μια ακαθόριστη φιγούρα πάντα βρίσκει κάτι να μου πει, που ούτε μιλιά δεν έχει.
Πίσω απ'το τζάμι την γνώρισα , δέθηκα, ενώθηκα.
Πολλές φορές , λες και θέλει να μου κρατήσει συντροφιά.
Υπάρχει πάντα εκεί.
Φοβάμαι να πλησιάσω, η αναπνοή μου αλλοιώνει την εικόνα της.
Φεύγει..Χάνεται..Φεύγει.
Μα πρέπει να ανασάνω.
Φαντάσου να σ'έβλεπα πίσω απ΄το τζάμι της ζωής μου και όσο ανέπνεα να θόλωνε.
Και όσο θόλωνε να σ'έχανα...
Μα αν δεν αναπνέω θα πεθάνω.
Αξίζει, όμως, να σε βλέπω.
Χωρίς πνοή, το τζάμι παραμένει διαυγές.
Και να'σαι πάλι εκεί πίσω,
Σε βλέπω. Αξίζει. Δε ζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου