And is he dark enough, enough to see your light?

Έφτασε η μέρα που νίκησε ο μαγνήτης

Έφτασε πια η μέρα που ο εαυτός μου κι εγώ είμαστε ένα.
Αυτός πάντα κρυμμένος τόσο βαθιά στη ρίζα που ακόμα και εγώ τον έχανα.
Τώρα επιτέλους τον βρήκα.
Μόνο που μαγνητιστήκαμε ραγδαία, δε πρόλαβα να αρνηθώ.
Γίναμε ένα, εγώ και αυτός.
Δεν μας αναγνωρίζουν , δεν μας ξεχωρίζουν.
Δε ξέρω αν μου αρέσει , αν είναι καλό.
Μέχρι που μου μίλησε , τους κανόνες όρισε :
'' Μη τολμήσεις και ξεκολλήσεις από μένα , δε πρέπει να σε δούνε.Όπως εγώ. ''
Τα λόγια του σεβάστηκα και χώθηκα καλά , μην με δει κανείς , μη με καταλάβει κανείς.
Θα με ακούσει άμα αποπειραθώ να βγάλω το κεφάλι μου στον έξω κόσμο.
Ομολογώ ότι είναι ωραία , ασφαλή και ήσυχα εδώ μέσα.
Είχα βαρεθεί να είμαι κοινωνική και ανοιχτή με όλους.
Αυτό το χαμόγελο σε κάθε ανθρωπάκι που έβλεπα, το σιχάθηκα!
Είμαστε ένα και είμαι περήφανη.
Είμαστε ένα και φοβάμαι τη σιωπή.
Είμαστε ένα και αργοσβήνω με τον καιρό.
Έφτασε πια η μέρα να ζήσω εκεί μέσα που έμενε κι αυτός.

η τελευταία σύνδεση

Είπες πως είσαι η τελευταία μου σύνδεση με τον κόσμο.
Ότι φοβάμαι μην τη χάσω.
Αν εγώ κόψω την τελευταία μου σύνδεση και βρω τη δύναμη,
εσύ θα βρεις τη δύναμη να μην ξεκόψεις από μένα;

Άσιμος

Am I stronger than depression?

'' Πώς είναι η κατάθλιψη; '' , ψιθύρισε.
'' Μοιάζει σα να πνίγεσαι. Μόνο που μπορείς να δεις τον καθένα γύρω σου να αναπνέει. '' 

What life taught me.

Μου έμαθαν να τρώω με πιρούνι και όχι με τα χέρια.
Μου έμαθαν να γράφω, να διαβάζω , να μιλάω.
Μου τόνισαν ότι είναι κακό να λες ψέματα και ότι η ειλικρίνεια και η γενναιδωρία σε πάνε μπροστά.
Μου απαγόρευσαν να κλέβω , να βρίζω, να χτυπάω.
Μου έμαθαν πολλά ''χρήσιμα'' για τη ζωή, μα όχι αυτά που ήθελα να ξέρω.
Κανείς δεν μου έμαθε πώς να αντιμετωπίζω την λύπη , τον πόνο και την δίψα για εκδίκηση.
Κανένας δεν μου είπε ότι ο χωρισμός πονάει, το αίσθημα που νιώθεις εκεί βαθιά όταν αυτός σε αφήνει.
Κανένας..
Δεν μου μάθανε να αδιαφορώ για ό,τι δεν αξίζει να υπάρχει.
Μήτε μου μάθανε να αγαπώ, < Τί πάει να πει αγάπη?! >
Ότι το να κλαις είναι καλό, ξερνάς ό,τι σε καταβροχθίζει σταδιακά.
Ήξερες ότι ο φίλος σε προδίδει?
Ο έρωτας μοσχομυρίζει?

Όλα εγώ. Όλα η ζωή.
Αυτή και εγώ.
Αυτή και ο εαυτός μου.
Αυτοί οι δύο μ'έμαθαν να επιβιώνω εκεί έξω στα σκληρά.
Και να'μαι, ετοιμάζομαι να παρακολουθήσω το επόμενο μάθημα.
Το θέμα του άγνωστο, μα ταυτόχρονα ενδιαφέρον.
Οι ερωτήσεις αγνοούνται αν δεν είναι σωστές.
Το παν είναι η αφομοίωση. Δε θες να κάνεις λάθος. Ένας βαθμός μείον είναι πολύς για μένα.
Κοστίζει. Ξεμένεις από αντοχή , δάκρυα , χαμόγελα. 

Από ένα πράγμα δεν ξεμένεις. ΕΛΠΙΔΑ
Αργώ να τελειώσω, μα το ταξίδι είναι που μετράει.

                  Όλα είναι δρόμος.          

I hear voices

Και εκείνο το βράδυ την ρώτησε :
"Ξέρεις πως θα μπορούσε να τελειώσει αυτό; Με τον ψυχικό σου θάνατο ..."
Και χάρηκε που την γλίτωσε για ακόμη μια φορά.

Τώρα πια δεν εξηγώ

Ρώτησε κάποιος κάποτε. Παλάβωσες Νικόλα; Γυρίζεις γύρω-γύρω τ'άγαλμα της πλατείας κι επιταχύνεις το ρυθμό κι έχουν περάσει ώρες ; 
Εγώ απάντησα τότε αυτά : Όλοι, ο καθένας, η κάθεμια κάνετε κύκλους παρ'όλο που πάτε ευθεία.
Γυρίζετε σα σβούρες και δεν παίρνετε χαμπάρι. Προκειμένου να κάνω κύκλους , εγώ μπαίνω μέσα στον κύκλο και τον αντιμετωπίζω. Παρ'όλο που βρίσκομαι ακόμα στη περιφέρεια, θα φτάσω και στο κέντρο.
Πάντως το θυμάμαι. Είχα απαντήσει. Μίλαγα ακόμα με τους ανθρώπους.
Τώρα πια δεν εξηγώ. Το'χω σταματήσει.

Ν. Άσιμος 
''Αναζητώντας κροκανθρώπους ''

Απωθημένα του χθες.

Κάποτε,
κάποιος του είπε ότι είναι αλλόκοτος.
Κάποιος του έδειξε ότι είναι μόνος, ότι τίποτα και κανένας δε μπορεί να τον καταλάβει.
Ήταν αστείος , παράξενος , ελκυστικός.
Και κάποιος πάλι ήταν η αιτία , που σπίτι του έκανε τον εαυτό του.

Κρίμα το παιδί..

Και όταν βρέθηκε κάποιος , που τον ένιωσε, τον πόνεσε, αυτός φοβήθηκε.
Φοβήθηκε τα λόγια τα πικρά , βαρέθηκε να έχει τη μοναξιά αγκαλιά.
Δε θα άντεχε να ακούσει για ακόμα μια φορά : '' Eίσαι μόνος εδώ γύρω. ''

Έτυχε να είμαι κι εγώ μέσα σ'αυτούς.
Σ'αυτούς που μαζί του ήθελαν να'ναι.
Είδα μια πλευρά ,που ποτέ δεν έδειξε.
Τον ..

..Μα άργησα..

Τώρα έγινε φίλος με τη μοναξιά , και οτιδήποτε άλλο του φαίνεται σαχλό.
Διώχνει ό,τι βρωμάει αγάπη, του καταστρέφει ό,τι έχτισε τόσα χρόνια.
Τις άμυνες,
τη σκληρότητα,
τον κόσμο του.
Ναιιιι... ο κόσμος του..Και τί δε θα'δινα να γευτώ για λίγο ακόμα τη γλύκα του.
Ήθελα απλά να μην είναι μόνος..

I watched it all up close,
I knew him more than most
I saw a side of him he never showed
Full of sympathy for a world that
Wouldn't let him be
                                                 ~αφιερωμένο~