Κάποτε είχα δύναμη

Δεν θέλω να μου ξαναζητήσετε να σας δανείσω δύναμη, ν'αντέξετε απ'τα δεινά της ζωής σας.
Δεν έγινα μισάνθρωπος. Ή έστω όχι με τη θέληση μου.
Μην με παρεξηγείτε. Απλά έφτασα στα όρια μου. Δεν έχω άλλο απόθεμα. Καταρρέω.
Κουράστηκα να προσποιούμαι το χαμόγελό μου, από φόβο μην φανερωθώ. Το βαρέθηκα το γαμημένο το ψεύτικο!
Γι'αυτό συγχωρείστε με όσοι βρίσκετε τα μούτρα μου απωθητικά. Δεν γίνεται αλλιώς πλέον.
Μου υποσχέθηκα ότι θα αντέξω, λίγο ακόμα. Και με πρόδωσα. Πού είναι η δύναμη, που άλλοι μαρτυρούσαν πως έχω;! Μάθετε ότι έχω μείνει μόνο με δάκρυα, μόνο με θυμό, μόνο με αϋπνία.
Πότε επιτέλους θα είναι και για μένα ειλικρινείς οι λέξεις ''όλα καλά. μια χαρά.''
Βαρέθηκα τα ψέματα για χάρη σας! Θα αφεθώ στον πόνο, όπου κι αν καταλήξω.
Η δύναμη μου με παράτησε και το χειρότερο είναι ότι δεν της κρατάω κακία. Δίκιο είχε. Την ταλαιπώρησα.

Ο λόγος έχει λόγο

Ανησυχούμε κάθε μέρα για το ποια επιλογή μας, θα προκαλέσει το ''κατάλληλο'' μέλλον.
Βομβαρδίζουμε το μυαλό με χιλιάδες σκέψεις και στο τέλος καταλήγουμε πάντα σε αδιέξοδο.
Αφού δε μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον, τι το ζορίζουμε;
Εγώ βρήκα τη λύση. Αφήνω τη ζωή να με πάει, και ό,τι μου φαίνεται πιο ελκυστικό το διαλέγω. Τι νόημα έχει να γνωρίζεις από πριν ποιο θα'ναι το τέλος; Αν θα υπάρχει τέλος..
Μετά όλο το μυστήριο και το παράλογο που κατακλύζει τη ζωή, θα δώσει τη θέση του σε μια ανιαρή καθημερινότητα. Και δεν είμαστε φτιαγμένοι για προβλέψιμη ρουτίνα και τέλειο συγχρονισμό. Μετά τα λάθη δε θα έβρισκαν θέση. Οι εμπειρίες δε θα έβρισκαν θέση.
Είναι συναρπαστικό να ξυπνάς το πρωί και να αγνοείς τα πάντα. Για εμένα είναι δελεαστικό, ώρες ώρες φοβάμαι κιόλας. Αλλά νιώθω..
Γι αυτό ό,τι τελικά γίνεται, είναι αυτό που έπρεπε να γίνει. Κάποιο λόγο θα'χει.
Κάποιο λόγο θα'χες που το προκάλεσες.