Ένα ζόμπι από τ'άλλα.

Ζόμπι.
Θα'θελα να είμαι ένα ζόμπι.
Όχι από εκείνα που τρώνε σάρκες και οστά.
Από τ'άλλα.
Αυτά που δεν κοιμούνται,
δεν μιλάνε σκέψεις στο μυαλό.
Κάνει κρύο , μα δε κρυώνουν.
Τα χτυπάνε, δεν πονάνε.
Το βλέμμα τους κάπου χαμένο, δίχως νόημα, ουσία.
Δεν κλαίνε, δεν ραγίζουν, δεν λυγάνε.
Δε ξέρουν τι πάει να πει αγάπη, ζήλια , πόνος , απελπισία.
Δεν τους λείπει κανένας , δεν αναζητούν κανένα.
Μόνο υπάρχουν.

Ναι ελκυστική η ιδέα του τίποτα, δεν το αρνούμαι.
Χωρίς ανάσα, 
χωρίς καρδιά να πάλλεται ακατάπαυστα.
Το μυαλό νεκρό,χωρίς παιχνίδια και δεύτερες φωνές.

Έπεσε νέκρα εδώ γύρω..
Μα ξέρω πως δεν είμαι η μόνη.
..Και ακόμα είμαι ζεστή..