Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Μαγική κουρτίνα




Από τη μια μεριά της κουρτίνας, είσαι εσύ που προτιμάς την απόσταση. Μην νιώθεις άσχημα. Όλοι οι δειλοί προτιμούν να κρύβονται. Και αυτή η απέχθεια που αισθάνεσαι δεν βρίσκει στόχο, γιατί ο στόχος ξέρει να προστατεύεται. Απορώ με την ''δύναμη'' σου να αφήνεις όλα αυτά που κάποτε σε ένοιαζαν και σε νοιάστηκαν. Για το μόνο που χαίρομαι είναι που δεν σου έδειξα ποτέ τι ήμουν διατεθειμένη να κάνω για σένα.Επειδή όμως τυγχάνω για λίγο ακόμα καλός άνθρωπος θα πω αυτό :
'' Μόνο αν μ'αφήσεις θα σ'αφήσω. '', ήταν ένα μήνυμα που δεν στάλθηκε ποτέ.
Εδώ που έφτασα, πρέπει να φυλάξω την αξιοπρέπεια μου, γιατί την ξεφτίλισα κι αυτήν.





Όταν τραβήξω την κουρτίνα, στο παράθυρο βλέπω γνώριμο πρόσωπο. Γυναίκα. Μάλλον. Μάτια που ραγίζουν το γυαλί, τζάμι θολωμένο από τη μελαγχολική ανάσα και ένα δάχτυλο να σχεδιάζει φεγγάρι, μιας και αυτό το βράδυ έχει χαθεί. 
Μυρίζομαι στη σκέψη της
περηφάνια που τα έβγαλε πέρα ως εδώ
μίσος για τους πανύψηλους τοίχους που υψώθηκαν ως εδώ
χαρά για τους γενναίους συνοδοιπόρους της
Και το φεγγάρι, που κάθε βράδυ της κρατάει συντροφιά. Σήμερα βέβαια λείπει αλλά φρόντισε να υπάρχει εκεί μόνο γι' αυτή, κάτω από την αργή, σπαστή ανάσα της.
Ώρες ώρες οι ψίθυροι της το χαλάνε μα αυτή το ξαναφτιάχνει.
Είναι αιώνια δοσμένη στο σκοτάδι, εκεί που τα πάντα γίνονται αόρατα.
Και ξάφνου ένα αστέρι πέφτει πίσω απ'το θολό φεγγάρι της.
'' Κάνε μια ευχή, και πού ξες; ''







Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Καταραμένη κατάρα


Εδώ και καιρό με βασανίζουν αυτές οι ριμάδες οι σκέψεις που δεν λένε να ξεκολλήσουν από το υπερβολικό μυαλό μου.
Δεν είμαι εγώ γι'αυτά!
Καλύτερα ολομόναχη.
Καλύτερα οι σκέψεις να μην γνωρίζουν αυτό το μονοπάτι.
Καλύτερα και για τους δυο μας.
Εμένα και σένα.
Μα τα βάζω με τον εαυτό μου, που τον άφησα να βουτήξει στα βαθιά.
Και σου'χα πει να με εμποδίσεις.
Και σου'χα πει θα αλλάξω άμα δεν το κάνεις.
Αλλά εσύ μου άνοιξες διάπλατα τη πόρτα και εγώ μπήκα.
Κόλλησα σα τη βδέλλα στο δέρμα! Σα να μαντεύω τα λόγια σου. '' Μην τα παίρνεις όλα στα σοβαρά. ''
Ακόμη και τώρα μου τρυπάνε το μυαλό.Δεν το αντέχω! 
Η καρδιά μου ξεκόλλησε και ενώθηκε με τη δική σου. Γιατί με άφησες??!
Ακόμη κι όταν τα κάνεις όλα σωστά, εγώ τα βλέπω λάθος.
Είναι κατάρα. Μια κατάρα που κάποτε μου είπες θα εξαφανιστεί. 
Κι όμως είναι ακόμα πίσω μου και με σφίγγει. Μερικές φορές νομίζω ότι θέλει να με καταπιεί.
Δε φταις εσύ. Δυο άλλοι με κατάντησαν έτσι.
Τον ένα τον ξέρεις. Τον έχεις συνέχεια στο μυαλό σου.

Έμπλεξες και δεν έχω την αντοχή και τη θέληση να σε ελευθερώσω.
Γιατί σου τη χάρισα.
Άμα φύγεις, θα φύγει κι αυτή. Και θα καταλήξω να κυκλοφορώ με μια τρύπα στο στήθος.