Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

me, myself and I


Μεγάλε, σαπισμένε μου εαυτέ ως πότε θα σκίζεις μία μία τις κλωστές που σε κρατούν αρτιμελή, παραδομένος σε υποσυνείδητες απαιτήσεις και λόγια υψωμένα στο άπειρο; Κάθε μέρα σου ψιθυρίζω. Κάθε μέρα σου φωνάζω. '' Πήρες ποτέ αυτό που ήθελες, χωρίς να χάσεις κάτι άλλο; '' Χάνεις. Χάνεις λίγο παραπάνω απ'όλο το κόσμο σε δολάρια. Πρώτα ένα χαμόγελο. Μετά λεπτά, ώρες, μέρες. Κι ύστερα το μυαλό σου καταντά κούφιο, του μιλάς και η ηχώ σου το διατρυπάει σα τη βελόνα στο δέρμα. Τέλος, σα μια ανίατη αρρώστια, κάνει μετάσταση στη καρδιά. Όταν φτάσεις εκεί, ναι εσύ καημένε μου εαυτέ, προσπαθείς κάθε φορά με βελόνα και κλωστή να τη ράψεις ξανά. Θες να διατηρηθεί λίγο ακόμα. Κανένας δεν αξίζει τις σταγόνες αίματος που πέφτουν στο πάτωμα η μια πάνω στην άλλη. Ακόμη κι όταν δείχνεις με το δάχτυλο σου τους εκλεκτούς, δεν είναι παρά οι σκιές τους κάτω απ'το θολό φως.
 
Αφελή εαυτέ μου, άραγε από πότε πιστεύεις σε χιλιοειπωμένες λέξεις, απλά και μόνο επειδή τα μάτια που στις λένε τα συναντάς πρώτη φορά; Επειδή σε ένα βλέμμα τους παραπατάς πάνω σ'έναν αδιάφορο κόσμο και όλα τα τρεμάμενα βελάκια σε οδηγούν σ'αυτά; Κάθε φορά τα μάτια επωμίζονται όλες τις ευθύνες. Τολμάς να αποδώσεις κατηγορίες σε σένα; Σε ένα τρύπιο μυαλό; Σε μια πρόχειρα δεμένη καρδιά;

Κουρασμένε μου εαυτέ, γιατί αρνείσαι να κοιμηθείς; Είναι αυτά τα όνειρα που σε κάνουν να στριφογυρνάς πάνω στο ιδρωμένο σεντόνι. Κάθε φορά ο ίδιος φόβος. Το ίδιο όνειρο. Ένα σκοτεινό δωμάτιο με εννιά ή δέκα διακόπτες. Φτάνεις μέχρι τον τελευταίο και το φως δεν έρχεται ποτέ. Και τότε αναγκάζεσαι να κλείσεις σφιχτά τα μάτια για να τα ανοίξεις ξύπνιος, ζαλισμένος απ'τη νύστα.

Ω εαυτέ μου, πόσο ονειροπόλος είσαι πια; Δε σε νοιάζουν όλα αυτά. Αφού ζεις στον δικό σου κόσμο. Το άπειρο για σένα είναι απτό. Εκεί συνέχεια μαλώνεις για ένα χαμόγελο, μερικές φορές το υπερασπίζεσαι κιόλας. Και τώρα πάλι βρίσκεσαι μπροστά από ένα ρολόι και περιμένεις. Απλά περιμένεις αυτό που ζήτησες από ένα πεφταστέρι, να βγει αληθινό. Πότε θα μάθεις; Πότε θα μάθεις ότι οι λέξεις με το καιρό ξεχνιούνται;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου