Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016

Ανακεφαλαίωση


Είναι γεγονός πως όσο ζεις εκπλήσσεσαι. Όσο εκπλήσσεσαι μαθαίνεις να περιμένεις. Και όσο περιμένεις όλα γίνονται προβλέψιμα. Πάντα όμως θα υπάρχουν τα αναπάντεχα, αυτά που θα σε αφήσουν άφωνο, παγιδευμένο σε χιλιάδες φωνές. Δεν είναι τόσο τραγικό, όσο ακούγεται. Με τον καιρό το συνηθίζεις και σταματάει να σου τρώει το μυαλό.
Μην το ρίχνεις σε σένα. Σε πίεσαν να αλλάξεις. Σταμάτα να αποδίδεις ευθύνες στο σάπιο εγώ σου. Εσύ ανέπνεες για να νιώθεις, για να αφήνεις το είναι σου άφοβα στον δίπλα σου και να το βλέπεις να σπάει χωρίς να σε πειράζει. Κοίτα τώρα πόσα έμειναν.
Τώρα ο κόσμος φαντάζει τόσο διαφορετικός. Στα μάτια σου είναι άχρωμος, επίπεδος και απόμακρος. Και ο κόσμος σου μετέδωσε την ίδια εικόνα για τον εαυτό σου, μην αρνηθείς την αναισθησία μήτε την απογοήτευση. Τα αισθάνεσαι και αυτό πρέπει να φανεί, δε χρειάζεται να κρύβεσαι από κανέναν. Αποδέξου αυτό που σου άφησαν, είναι ξένο μα τόσο οικείο. Είναι εσύ.

Πάνε μέρες που εισήλθε βίαια ένα βίωμα που ανήκει ολοκληρωτικά στους εφιάλτες των ανθρώπινων εμπειριών. Στ’ αλήθεια θέλει θράσος για να κατορθώσει ο καθένας να προδώσει τον δίπλα του. Μέσα στην ειρωνεία τους θαυμάζω, θαυμάζω την άνεσή τους. Ο τρόπος με τον οποίο καταφέρνουν υποδόρια και σου προξενούν όλη αυτή τη βλάβη. Ας μην γελιόμαστε. Ποτέ δεν περιμένεις πως θα κατρακυλήσει η αξία τους και ακόμη περισσότερο ξαφνιάζεσαι που δε το παίρνουν χαμπάρι.
Θυμήσου πως η κάθε δράση έχει και αντίδραση. Οι πράξεις έχουν αντίκτυπο και οι κακές πράξεις τίμημα. Θα το πληρώσεις μην βιάζεσαι. Θα σου επιστραφούν με τον ίδιο τρόπο και όταν το καταλάβεις θα σου έρθει ένας σφάχτης και θα διπλωθείς στη μέση.

Το ταρακούνημα σε αναγκάζει να συνειδητοποιήσεις πόσο ψηλά θα έπρεπε να έχεις τον εαυτό σου και τελικά πόσο χαμηλά τον είχες τοποθετήσει για χάρη κάποιων άλλων. Εκνευρίζεσαι αλλά ωριμάζεις. Δεν έχεις σκοπό να επιτρέψεις σε κανέναν να σε βουλιάξει ξανά. Υποσχέθηκες να πετάς μακριά οτιδήποτε προσπαθήσει να σε ρίξει από ψηλά.
Σεβάσου επιτέλους τον μόχθο σου, το πόσο σύρθηκες ώσπου να καταφέρεις να ανέβεις! Μ’ακούς;; Θέλω να σε αγαπήσεις, κανένας δεν θα το κάνει παραπάνω από σένα.
Μια βαθιά ανάσα και το επόμενο βήμα θα’ρθει όταν το ρολόι χτυπήσει στην κατάλληλη ώρα. Τικ τακ.