Tον νιώθω..
Νιώθω τα χέρια του να ακολουθούν κάθε εκατοστό του κορμιού μου.
Αναρριγώ.
Αφήνομαι στο έλεος μιας ύπαρξης που με σφίγγει ολοένα και περισσότερο πάνω της.
Μυρίζω.
Μυρωδιά ελκυστική, μεθυστική, αντρική.
Έχει κατακλύσει τα πάντα γύρω μου και μέσα μου.
Τον κοιτάω σε αυτά τα ,όλο νόημα, μάτια.
Μου μιλάει.
Στην αρχή, ψίθυροι μου χαιδεύουν το αυτί. Μετά σιωπή.
Τώρα απλά με κοιτάει. Τον ακούω καλύτερα.
Αισθάνομαι την ανάσα του στο μέτωπό μου κι ύστερα και πάλι ησυχία.
Κλείνω τα μάτια, τα χείλη του πιέζουν τα δικά μου.
Ο λαιμός μου είναι παγιδευμένος στο χέρι του.
Ο χώρος έχει γεμίσει χιλιάδες αισθήσεις.
Και ξάφνου μια φωνή. Ήρεμη, σιγανή , με υπνωτίζει.
Μόνο εγώ, αυτός και τα αστέρια να μας χαζεύουν.
Είναι σαν αυτά τα όνειρα, που παρακαλάς να μη χτυπήσει το ξυπνητήρι σου και χάσεις τη συνέχεια.
Ή μήπως όντως ήταν απλά ένα όνειρο που είδα λίγο πριν ξυπνήσω?!
Ό,τι και να'ταν εγώ ένιωσα , άκουσα , άγγιξα , είδα!
Κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι ότι είναι εκεί να μπλέκει τα χέρια του στα μαλλιά μου,
και να ξεστομίζει ότι είμαι δικιά του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου