Κρίμα..

                                                I am not here, I'm not listening. I'm in my head and I'm spinning.


Κρίμα το κορίτσι..
Περιπλανιέται ασταμάτητα σε έναν κόσμο κακό , τρελό.
Τρελή και αυτή, δεν πάει πίσω.
Έτσι την κατάντησαν.
Φλερτάρει με τον θάνατο,
αυτόν της ψυχής.
Κοντεύει.
Αρκετά κράτησε ο καθαρός ουρανός, απορούσε και η ίδια.
Τώρα πίσω στη συνηθισμένη μπόρα, το σκληρό χαλάζι.

Το φως φοβάται να την πλησιάσει.
Όσες φορές προσπάθησε ,
κατέληξε λαχανιασμένο στη κρυψώνα του.

Φοβάται τη μέρα που θα είναι ''νεκρή ''.
Ζηλεύει τα τυχερά ανθρωπάκια που μόνιμα γελούν,
και στο μυαλό τους φυσάει μόνο ένα ελαφρύ αεράκι.
Απαιτεί το χαμόγελο, έστω!

Δοκιμασμένη από πολλά , μα όχι αρκετά.
Θα έρθουν. Έρχονται. Τα βλέπει.
Κάθεται στο βολικό της καναπέ και, όπως πάντα, περιμένει.
Όταν όλα είναι αποφασισμένα, ας γίνουν.
..Το κενό θα παραμείνει κενό..