Ξαπλωμένη κάτω, εκεί που ακόμα υπάρχει ζωή, κοιτά.
Μονάχα κοιτά.
Το βλέμμα χαμένο κάπου ψηλά, σε πιτσιλιές άσπρου πάνω σε γαλάζιο.
Να ένα σύννεφο εκεί της χαμογελά!
Κι ένα άλλο μοιάζει μ'ενα αλλόκοτο φίδι.
Να κι ένα πουλί με τα φτερά ανοιχτά!
Σύννεφα.
Αφαιρείται.
Σύννεφα.
Τόσο αφηρημένη στην παράσταση που δίνουν ,
αγνοεί τον δροσερό αέρα,
αγνοεί το ελαφρύ ρίγος που διαπερνά το δέρμα.
Αγνοεί τη βροχή.
Κρύα σαν την ίδια.
Βρήκε κάποιον παρέα να κλάψει.
Αυτή και η βροχή.
Κι ύστερα πάλι σύννεφα ..
Έως την επόμενη βροχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου