Για τα τυπικά
Κάθε μέρα τρυπάμε το σώμα μας με μια δόση αναισθησίας και ρεαλισμού και έτσι, δειλά, μπορούμε έστω και λίγο να ξεγελάσουμε το μυαλό.
Σας ζηλεύω που ονειροπολείτε. Εσάς που αρνηθήκατε να γίνετε junkies του ρεαλισμού.
Εμείς εθιστήκαμε, είναι αργά τώρα για πισωγυρίσματα. Η πραγματικότητα έχει εισβάλλει αποφασιστικά μέσα στις φλέβες μας.
Δεν έχουμε μπαλόνια να αιωρούνται πάνω απ'το κεφάλι μας. Αντιθέτως, ένα τούβλο μας ακινητοποιεί, μη τολμήσουμε και βρεθούμε ανάμεσα στα σύννεφα.
Junkies vs Dreams
Όνειρα; Όπως λέμε ουρανός, διάστημα, σύμπαν;
Όχι όχι. Εμείς δεν τα έχουμε ως κινητήρια δύναμη του πάθους που τρέφεται μέσα μας.
Ως χρόνιοι εχθροί με την απογοήτευση και την ήττα, περιμένουμε μέχρι να φτάσουμε πρώτοι στο τέρμα.
Μετά ξεκινάνε οι πανηγυρισμοί και ο αγώνας δρόμου μετατρέπεται σε όνειρο που πραγματοποιήθηκε.
Μόνο τότε.
Junkies vs Love
'' Θα σ'αγαπώ για πάντα. ''
Εδώ γελάμε.
Δεν υπάρχουν τέτοιες ουτοπίες εδώ. Προτιμάμε το '' όσο κρατήσει ''.
Σνιφάρουμε λίγη απόλαυση απ'αυτό που έχουμε και δεν παρακαλάμε για την αιώνια ύπαρξη του.
Αυτό σε αναγκάζει να κάνεις η πραγματικότητα.
Junkies vs Life
Μια φράση τα λέει όλα.
'' Δρόμος μετ'εμποδίων ''.
Εκατοντάδων.
Χιλιάδων.
Εμένα τουλάχιστον με καλύπtει.
Τώρα με συγχωρείτε, δε θέλω να καθυστερήσω την επόμενη δόση μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου