Ανησυχούμε κάθε μέρα για το ποια επιλογή μας, θα προκαλέσει το ''κατάλληλο'' μέλλον.
Βομβαρδίζουμε το μυαλό με χιλιάδες σκέψεις και στο τέλος καταλήγουμε πάντα σε αδιέξοδο.
Αφού δε μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον, τι το ζορίζουμε;
Εγώ βρήκα τη λύση. Αφήνω τη ζωή να με πάει, και ό,τι μου φαίνεται πιο ελκυστικό το διαλέγω. Τι νόημα έχει να γνωρίζεις από πριν ποιο θα'ναι το τέλος; Αν θα υπάρχει τέλος..
Μετά όλο το μυστήριο και το παράλογο που κατακλύζει τη ζωή, θα δώσει τη θέση του σε μια ανιαρή καθημερινότητα. Και δεν είμαστε φτιαγμένοι για προβλέψιμη ρουτίνα και τέλειο συγχρονισμό. Μετά τα λάθη δε θα έβρισκαν θέση. Οι εμπειρίες δε θα έβρισκαν θέση.
Είναι συναρπαστικό να ξυπνάς το πρωί και να αγνοείς τα πάντα. Για εμένα είναι δελεαστικό, ώρες ώρες φοβάμαι κιόλας. Αλλά νιώθω..
Γι αυτό ό,τι τελικά γίνεται, είναι αυτό που έπρεπε να γίνει. Κάποιο λόγο θα'χει.
Κάποιο λόγο θα'χες που το προκάλεσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου