Για όσους με ρωτούν γιατί δεν μιλάω, μιλάω.
Απλά μου κόπηκε η μιλιά και αναγκάζομαι να τα μεταφέρω στα μάτια.
Δηλαδή άμα λυθεί η φωνή μου, θα μ'ακούσετε;
Εγώ ήμουν αυτή που κάποτε χρειαζόταν κάποιον να την σταματήσει απ'τον χείμαρρο λέξεων.
Γάμα το! Άλλαξα.
Τώρα μόνο γράφω. Γράφω για όλα αυτά.
Δεν είναι πως δεν μου δίνει κανείς τον λόγο να μιλήσω.
Είναι σα να έχει παραλύσει το σώμα μου και οι κραυγές δε βρίσκουν ποτέ το δρόμο της εξόδου.
Με βόλεψε, το παραδέχομαι.
Επικρατεί μια μόνιμη ησυχία και απαλλάχτηκα από ανούσιες ερωτήσεις τύπου '' είσαι καλά; ''.
Και σχεδόν για όλους είμαι μια κοπέλα με κοινή ζωή.
Αρχίζει να μ'αρέσει.
Μιλάω αλλά δεν μιλάω.
Έχει '' πλάκα ''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου