1/4

Σήμερα έπιασα τον εαυτό μου να του λείπεις.
Όχι εσύ.
Τα μάτια σου
και η απόλυτη σιγή ανάμεσα μας, φορτισμένη μ'όλου του κόσμου τα ηλεκτρόνια.
Είναι μια απ'αυτές τις μέρες που θα'θελα, έστω για λίγο, να δω ένα σημάδι σου.
Να καθησυχάσω τον εαυτό μου πως δεν κλότσησες το 'κάρμα' στην άκρη.
Πως θυμάσαι. Πως με θυμάσαι.
Δεν ήσουν μια ζακέτα που έβαλα όταν κρύωνα.
Ήσουν πάνω στο δέρμα μου,
στον βρώμικο αέρα της πόλης που ανέπνεα,
στο κόκκινο φεγγάρι.
Και τώρα δεν σε αισθάνομαι. Μα σε ψάχνω ακόμα.
Πού είσαι;
Πάντα μου άφηνες σημάδι. Βαρέθηκες; Ή χάθηκες;
Αφού στο φώναξα. Τέσσερις θέσεις έχω στη καρδιά μου. Η μία απ'αυτές είναι δική σου.
Δε σου αρέσει;
Γιατί δε θυμάσαι;
Γιατί δεν απαντάς;