7 θανάσιμες μέρες

Ημέρα 1^η

Όλα καλά.
Τα πάντα βαδίζουν όπως τα συμφωνήσαμε.                                                                        
Εύκολο είναι.
Εξάλλου έτσι πρέπει.

Ημέρα 2^η

Και η προσπάθεια συνεχίζεται.
Το μυαλό μου σπάνια μεταπηδά στα μεγάλα διαπεραστικά σου μάτια
και διαρκεί μόνο λίγα δευτερόλεπτα.
Φυσιολογικό είναι.
Θα φύγει κάποια στιγμή.

Ημέρα 3^η

Έρχεσαι όλο και πιο συχνά.
Πλέον το μυαλό μου ταξιδεύει στα μάτια σου,
από’ κει στα λόγια σου και μετά πάλι επιστρέφει στην πραγματικότητα.
Εκεί με περιμένει μια ψυχή που όταν ακούει την λέξη ΑΓΑΠΗ,
εγώ είμαι αυτή που την προσωποποιεί.
Δε θέλω να τον απογοητεύσω.

Ημέρα 4^η

Σήμερα μυρίζω στον βραδινό αέρα συναισθήματα.
Εμένα να μου λείπεις.
Εσένα να πλάθεις στο μυαλό σου όλα αυτά που θες να ζήσεις.
Δακρύζω.
Γιατί..
Γιατί είμαι κι εγώ μέσα.
Με μισώ.

Ημέρα 5^η

Με πιάνω να ονειροπολώ ένα πλήθος αστεριών.
Από κάτω δυο ψυχές κοιτάζονται.
Και όσο κοιτάζονται, τόσο περισσότερο αγγίζονται.
Ένα αστέρι πέφτει.
Πόσο, είπαμε, περιμένεις μέχρι η ευχή σου να πραγματοποιηθεί;

Ημέρα 6^η

Έχεις ακούσει ότι τα ανεκπλήρωτα ριζώνουν μέσα σου μια ζωή;
Εσύ δεν είσαι ανεκπλήρωτο.
Πώς όχι;
Αφού βρίσκεσαι εδώ δίπλα μου, μυρίζεις τα μαλλιά μου
και μου ψιθυρίζεις στο αυτί «Δε θέλω να φύγω.»
Τι πάει να πει έχω παραισθήσεις;

Ημέρα 7^η

Αρχίζεις να απομακρύνεσαι και πάλι.
Χαμογελάω.
Το μυαλό μου σταδιακά ησυχάζει, αφοσιώνεται σ’ αυτόν που πρέπει.
Αυτόν που ποθούσε μέχρι πριν 4 μήνες.
Όλα θολώνουν.
Κινδυνεύεις να γίνεις ανάμνηση.
Μα..περίμενε!
Τα μάτια σου είναι αυτά;
Όχι πάλι…
Η καρδιά μου κοντεύει να ξεπεταχτεί από το στήθος.
Προσπαθώ να την εμποδίσω.
Κοιτάω αλλού.
Τώρα με τραβάει, με πονάει!
Καταλήγω κοντά σου.
Ηρεμεί.
Εσένα έψαχνε;