Δεν τους κατηγορώ.
Ό,τι δεν καταλαβαίνουν, το κατακρίνουν.
Είμαστε ''μεταλλαγμένοι'' σε ένα μέρος γεμάτο από ανθρωπάκια με καρτελάκια στο κούτελο.
Τριγυρνάς στο δρόμο και βλέπεις κολλημένες παρωπίδες στα μάτια και καρτελάκια με λέξεις.
Οι λέξεις διαφέρουν στον καθένα μα όλες λειτουργούν για τον ίδιο σκοπό.
Να αποκλείσουν εμάς τους ''μεταλλαγμένους''.
Δεν σας κατηγορώ.
Φταίει που δεν καταβάλατε ούτε ένα λεπτό να μας κοιτάξετε στα μάτια.
Αλλά και πάλι το μόνο που θα βλέπατε θα ήταν το χρώμα.
Ένα συνηθισμένο καφέ που δεν έχει τίποτα να πει.
Κι όμως σε εσάς με τα βιδωμένα ταμπελάκια βλέπουμε μόνο το κενό.
Λες και σας έχουν αναγκάσει να κοιτάτε μόνο ένα σημείο.
Πέρα απ'αυτό το σημείο, για σας βρίσκεται το χάος.
Σας λυπάμαι για έναν και μόνο λόγο:
Όταν θα καταφέρετε να δείτε πέρα από το σημείο, το μόνο που θα αντικρίσετε θα είναι ένας ακόμη από σας.
'' Περήφανη που το χάος δεν με φοβίζει. ''
Και κλείνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου