Ανυπομονώ!

Ανυπομονώ , ανυπομονούσα. Πάντα θα ανυπομονώ.
Και που έφτασε το σήμερα τί κατάλαβα;
Τα ίδια και ακόμα χειρότερα.
Βλέπεις με ξέγραψαν πολλοί. Όχι ντάξει μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Όπως μετριούνται και τα αληθινά πιόνια που με στηρίζουν.
Εσύ.
Και εσύ.
Και εσύ.
Μπορεί και εσύ.
Έχω ένα ελάττωμα, να νομίζω ότι αγαπώ και δένομαι.
Και ξαφνικά το μόνο που επικρατεί είναι αδιαφορία.
Ή ίσως κόψαμε άθελα το σχοινί που μας ενώνει.
Υπήρχε σχοινί ή το επιννοήσαμε κι αυτό; 

Και έπειτα έρχεσαι εσύ , απρόσωπε, αδίστακτε ιέ!
Δεν λες να ηρεμήσεις, φτύνεις ότι σου δίνω.
Δεν ησυχάζεις αν δεν φέρεις τα πάνω κάτω.
Αν δεις την θάλασσα ήρεμη.
Ανυπομονώ να σε κερδίσω.
Πάντα θα ανυπομονώ.