Άλλο ένα, έρμαιο της ρουτίνας.

H ζωή της ήταν φτωχή από εκρήξεις και όλα ήταν τακτοποιημένα στις μικρές ,ειδικές θέσεις τους.
Έκλεινε τα μάτια της, για να ξυπνήσει την επόμενη μέρα, έτοιμη να συμβιβαστεί με την εξαναγκαστική ρουτίνα της.
Όχι για πολύ..
Μια μέρα τα έκλεισε και ,όταν τα άνοιξε, είχε φύγει από εκεί. 
Κατέληξε σ'ένα νοσηρό, μουντό περιβάλλον.
Εκεί το έμαθε.
Έμαθε ότι πλέον δεν θα ήταν η ίδια, κάτι πάντα θα την επηρέαζε.
Της μίλησαν , πράγματα που η ίδια ήταν αρκετά έξυπνη για να αντιληφθεί πιο πριν.
Ύστερα από μέρες ,έκλαψε.
Έπρεπε να ξεσπάσει άλλωστε.
Βέβαια την υποχρέωσαν να ''βοηθήσει'' τον εαυτό της να το περάσει πιο ανώδυνα.
Μία μέρα...
Δύο μέρες...
Τρεις μήνες...
Δύο χρόνια...
Η λέξη '' ΠΑΝΤΑ '' , που στην αρχή την τρόμαζε, τώρα κατέχει κι αυτή μια μόνιμη θέση στο κεφάλι της.

- Πατάει το κουμπί και ξάφνου βρίσκεται μέσα της, ένα υγρό κυλάει ανάμεσα στις φλέβες της.-
Και να που κι αυτό κατάντησε μια άθλια ρουτίνα..