I know well what lies beyond my sleeping refuge The nightmare I builτ my own world to escape.
Χάρτινα λουλούδια.
Πλαστικά ποτήρια.
Ασπρόμαυρες φωτογραφίες.
Και ένα στρώμα φθαρμένο στο πάτωμα.
Εκεί μπλέκεται το συνειδητό με το υποσυνείδητο,
το υποσυνείδητο με το όνειρο,
το όνειρο με την παράνοια.
Ο αέρας ψιθυρίζει το όνομα μου,
θαρρείς με ξέρει από παλιά.
Το ταβάνι από πάνω ξέρει όλα μου τα μυστικά.
Και αυτά που δεν τολμάω να ξεστομήσω.
Σφίγγω αυτό το μαξιλάρι, μπίγω νύχια και δόντια.
Βλέπω ανθρώπους να τρέχουν σε κύκλους.
Τρελός κόσμος.
Κανείς δεν τους έμαθε να πηγαίνουν προς τα πίσω!
Περίμενε!
Να'μαι κι εγώ ανάμεσα τους.
Μόνο που..
Κάθομαι εκεί στη μέση και τους κοιτώ,
κρατώντας χάρτινα λουλούδια,
και μια φωτογραφία σκισμένη
με 'μένα ξαπλωμένη σ'ένα στρώμα.
Τί όνειρο κι αυτό!?
Ζωντανό λες και συνέβη.
Τρελό λες και το φαντάστηκα.
Κι όμως η φωτογραφία είναι στο χέρι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου