Τι θα σ'έκανε πραγματικά ευτυχισμένο;

Στην ερώτηση ''τι θα σε έκανε πραγματικά ευτυχισμένο'' δηλώνω:

Ένα δικό μου σπίτι, όχι μεγάλο. Να μένω ήσυχη όταν με πιάνουν οι μοναξιές, να γεμίζει από κόσμο κι ύστερα πάλι άδειο. Να διαβάζω βιβλία.
Να κοιτάω με κάθε ευκαιρία τη βροχή να πέφτει στο δρόμο και τις σταγόνες της να κυλάνε στο τζάμι. Να την μυρίζω και να μαστουρώνω. Να βρέχομαι τα καλοκαίρια.
Να μένω ξάγρυπνη όλο το βράδυ δίπλα στη θάλασσα και να κοιτώ τον ουρανό. Όχι από ρομαντισμό. Είναι η γαλήνη.
Το πρωί να με περιμένει πρωινό, ζεστός καφές και μια καλημέρα.
Μια γάτα. Δυο γάτες. Εντάξει θέλω πολλές, με χαλαρώνουν. Δεν έχει ειπωθεί τυχαία ότι οι γάτες διώχνουν το στρες. Κι απ'αυτό άλλο τίποτα.
Τα λίγα άτομα που μπορώ να ακουμπήσω όταν λυγίζω. Τα θέλω κι αυτά.
Ταξίδια. Κάθε μέρα και άλλος προορισμός. Από αυτά που όσο περνάν οι ώρες εξαντλείσαι αλλά θες να συνεχίσεις. Πιάστηκα να κάθομαι στις υποχρεώσεις.
Να γίνω καλά. Όχι δεν είναι γρίπη. Είναι από τα άλλα που μένουν.
Να με νοιάζονται, όσο ανυπόφορη κι αν γίνομαι.
Έρωτας. Αγάπη. Όχι αυτά που υπόσχονται την αιωνιότητα, αλλά από εκείνα που κάνουν την κάθε μέρα παράδεισο.
Χιούμορ.
Αιώνιο παλιμπαιδισμό. 
Παγωτό.
Ζητάω πολλά;

Keepers

 Σας έχει συμβεί ποτέ να έχετε μια ενδόμυχη και ανώτερη επικοινωνία με κάποιον, σε σημείο που να σας φρικάρει;
Τα μυαλά σας να είναι τέλεια ρυθμισμένα στην ίδια συχνότητα και στο σωστό timing και, ό,τι αποφασίσετε να πείτε, να είναι τα κλεμμένα λόγια του άλλου.
Οι ίδιες σκέψεις να βολτάρουν ταυτόχρονα στον εγκέφαλό σας και με ένα νεύμα σωματικό το καταλαβαίνετε.
Τα μάτια σας να κινούνται χιλιάδες φορές το δευτερόλεπτο και ακριβώς τις ίδιες χιλιάδες να βλέπετε στα μάτια του άλλου.
Σε κάθε σας επαφή θα πυροδοτούνται μικρές εκρήξεις,, ίσα ίσα για να σας πιάνει ρίγος και η παρουσία του να'ναι αισθητή.
Να τους φοβάστε αυτούς. Θα σας μάθουν σε μια μέρα και θα βρουν κάθε πιθανή σας κρυψώνα.
Να τους φυλάτε αυτούς. Είναι ο ένας στο εκατομμύριο.
Άπαξ και τους αφήσετε, όλοι οι άλλοι θα μεταλλαχτούν σε υποκατάστατα μιας αδικοχαμένης χημείας.
Μη συμβιβάζεστε με το μέτριο. Να κρατάτε αυτούς που δίνουν το ίδιο με εσάς νόημα στις λέξεις, γιατί δεν είναι πολλοί.
Αυτοί θα σας νιώσουν μέχρι και στον τελευταίο σας συναπτικό χάρτη.
Θα μυρίζονται την βροχή σας και θα σας κάνουν παρέα έως ότου κοπάσει. Δεν θα παριστάνουν τους κλόουν να γελάσετε.
Είναι αυτοί που, όταν φεύγουν, σας αφήνουν ένα κενό τόσο μικρό, που όλοι οι άλλοι είναι ανίκανοι να το γεμίσουν.
Είναι ο ένας στο εκατομμύριο. Η χημεία. Οι συμπαντικές εκρήξεις. Το νόημα.