Εσύ;

Μεγαλώνω θα πει δεν πιστεύω στον Άγιο Βασίλη.
Μεγαλώνω θα πει σκέφτομαι πώς θα ταιριάξω τα ρούχα μου.
Μεγαλώνω θα πει αδιαφορώ για το χρώμα που θα έχει το καλαμάκι μου.
Μεγαλώνω θα πει αντιλαμβάνομαι τον πόνο.
Μεγαλώνω θα πει υποκρίνομαι χαμόγελα.
Μεγαλώνω θα πει σκέφτομαι το μέλλον.
Μεγαλώνω σημαίνει δεν πιστεύω σε 'πάντα' και 'ποτέ' .
Μεγαλώνω σημαίνει πιστεύω στα ' Σ'αγαπώ' του καθενός.
Μεγαλώνω σημαίνει ότι η λάμψη στα μάτια εξαρτάται από άλλους.
Μεγαλώνω σημαίνει κοιτάω συνέχεια το ρολόι.
Μεγαλώνω σημαίνει μετράω λεπτά, ώρες, μήνες.
Μεγαλώνω πάει να πει γίνομαι αχάριστος.
Μεγαλώνω πάει να πει κρατάω κακία για πάνω από ένα λεπτό.
Mεγαλώνω πάει να πει ξαγρυπνώ για ένα ζευγάρι μάτια και ένα άρωμα, όχι για μεταμεσονύκτια καρτούν.
Μεγαλώνω θα πει φιλώ στο στόμα.
Μεγαλώνω θα πει γυμνά σώματα τυλιγμένα μεταξύ τους.
Mεγαλώνω θα πει ότι τα 'αντίο' διαρκούν μια ζωή.
Mεγαλώνω πάει να πει δεν μου αρκεί ένα ζεστό πάπλωμα τις κρύες νύχτες.
Mεγαλώνω σημαίνει ότι το φεγγάρι και η βροχή αποκτούν σημασία.
Μεγαλώνω σημαίνει ακούω τραγούδια για τους στίχους.
Μεγαλώνω θα πει δίνω βάση στα πρέπει.
Μεγαλώνω θα πει γνωρίζω τη μοναξιά.
Μεγαλώνω πάει να πει κρύβω μέσα μου άγγελο, τέρας, και τρελό συνάμα.
Μεγαλώνω θα πει πεθαίνω και αντί να φωνάξω βοήθεια, σκύβω το κεφάλι και προχωρώ.
Εσένα σου θυμίζουν τίποτε όλα αυτά;

Θεά ντυμένη στα μαύρα

Αν με ρωτήσετε σε τι πιστεύω θα σας πω στη νύχτα.
Στο ένα χέρι κρατώ τα αστέρια και στο άλλο το φεγγάρι.
Είμαι σαν τα βαμπίρ, το φως με καταστρέφει ενώ ταυτόχρονα το σκοτάδι θρέφει πληγές.

1:00 π.μ - 6:00 π.μ
Οι ώρες της δικής μου χαράς.
Δρόμοι άδειοι
Ειλικρίνεια να ρέει άφθονη
Φεγγάρι κι αστέρια, ίσα που να διακρίνονται τα μάτια του άλλου
Νεκρική σιγή, που και που κανένα μεγάλο κύμα διαλύει το απέραντο τίποτα
Τα ' μου λείπεις ' ζωγραφισμένα στα μάτια
Σκοτάδι.

Τη νύχτα όλα είναι αλλιώς.
Ξεστομίζονται λόγια, που ως τότε ήταν βαθιά κρυμμένα.
Αλλά και λόγια, που μια μέρα θα θυμίζουν ανείπωτα.
Αν με ρωτήσετε γιατί φοβάμαι την ημέρα, θα σας πω ότι το σκοτάδι κρύβει σημάδια.
Λίγες ώρες χωρίζουν τη νύχτα από τη μέρα, μα τόσο διαφορετικές.
Γιατί στη νύχτα ανήκουν αυτοί που αγαπούν τη μοναξιά, όλοι οι άλλοι δε χωράνε.

Είμαι αιώνια παραδομένη σ'αυτή,
μου αποδεικνύει καθημερινά πόσο αξίζει να υποφέρω όταν μένω ξύπνια.
Εξάλλου, μου έδειξε τι πάει να πει ' δε σε εγκαταλείπω ποτέ ' .

Jail of memories

Όσο περνάει ο καιρός, τα πάντα μένουν χωμένα στη φυλακή του χρόνου.
Είμαστε καταδικασμένοι να έχουμε στα χέρια μας το κλειδί.
Σε μια παραμικρή αδυναμία, όλα όσα αφήσαμε πίσω τρυπώνουν και πάλι στο μυαλό.
Οι αναμνήσεις μπορούν πάλι και σε ξελογιάζουν, όπως ένα αθώο φλερτ μετά από ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί.
Παράξενοι εμείς οι άνθρωποι. Φυλάμε το κλειδί πιο πολύ απ'τον ίδιο μας τον εαυτό.
Πάντα φτάνουμε λίγο πριν το πετάξουμε στη θάλασσα,
και καταλήγουμε να το σφίγγουμε μέσα σε μια παλάμη κλειστή.
Και εκεί που νομίζεις ότι αυτή είναι η τελευταία σας επαφή, αισθάνεσαι την παρουσία ενός φαύλου κύκλου.
Εσύ. Το κλειδί. Οι αναμνήσεις. Ο παραλογισμός.
Θα μας χαρακτήριζα άμυαλους, αλλά αλήθεια ποιος ρίχνει το φταίξιμο στο μυαλό; Στη λογική;
Στη τελική το μυαλό το έχουμε φιμώσει, ίσα που να ακούγονται κραυγές του, δίχως λέξεις.
Ναι, από κει βγαίνει το άμυαλος.

Pick up the phone

- Γεια!
- Ποιος είναι;
....
Παρακαλώ;
- Ε ναι συγνώμη.. Απλά έχω τόσο καιρό να ακούσω τη φωνή σου, που χάθηκα στον βούρκο των ματιών μου.
- Μη μου πεις ότι..
- Ξέρω.
- Πού ήσουν;
- Πάλευα να σε ξεχάσω. Ήθελα να σου πω ότι έπαψα να πιστεύω στις αστραπές. Η ομορφιά τους δεν κρατάει πάνω από ένα δευτερόλεπτο.
- Τι ασυναρτησίες είναι αυτές;
- Είναι το τρέμουλο της στέρησης.
- Ποιας στέρησης; Δε σε καταλαβαίνω.
- Τα μάτια σου. Κάποτε, και τι δε θα'δινα για να μου ξαναμιλούσαν.
- Έχει τελειώσει εδώ και καιρό αυτή η ιστορία.
- Ξέρω. Κανονικά τώρα θα έπρεπε να σε μισώ αλλά γιατί;
  Γιατί μου είχες τρελάνει το μυαλό;
  Γιατί στη σκέψη σου έχανα κάθε φορά τον εαυτό μου;
- Μόνο που για μένα δεν υπάρχεις πλέον. Δίκαιο, δεν νομίζεις;
- Περίεργο! Δε θυμάμαι ούτε μια νύχτα που να μη σε αγκάλιασα πριν κοιμηθώ.

- ...Τι θέλεις;
- Να με αφήσεις να φύγω. Και για να σε προλάβω, τα αντίο είναι περιττά.
- Μην ανησυχείς. Θα πούμε το αντίο των ''μεγάλων'', αυτό που σημαίνει μια ζωή.
- Ίσως σε κάποια άλλη ζωή να αντέξουμε ως τον ερχομό της βροχής.
- Αντίο.
- *ανάσα*
*..Τουυυυυυτ..*